Hierboven een panoramafoto van het uitzicht op de bergen rond Kyjangin Gompa.
Vandaag gaan we met een ploegje proberen de Tsjerko Ri (5033 m) te beklimmen: Jan, Ton, Martijn, Jaap, Baikuntha (de gids) met nog 3 andere dragers (die voor de lol meegaan!).
We gaan om 8.00 uur weg. Er is 's nachts wat verse sneeuw gevallen. Het uitzicht is (zoals je hierboven kunt zien) adembenemend. We stijgen eerst licht, dan moeten we een gletscherrivier over, dus steil afdalen en weer steil omhoog. De echte berggeiten zetten er een stevig tempo in en ik realiseer me dat ik dat niet ga halen.
Bij de eerste stop geef ik de hoogtemeter aan Ton en wens ze succes. Ik ga wel verder omhoog, maar wat langzamer. Het is echt hoog en dat merk je ook best! Vijf minuten rustig omhoog en dan heerlijk genieten van het schitterende uitzicht (om het echte doel, nl. uithijgen maar even te verzwijgen). Zelfs als de ademhaling weer normaal is en ik zit, slaat de ademhaling soms ineens weer op hol.
De groep die doorgaat zie ik boven mij verder omhoog gaan. Op een gegeven moment zijn ze achter een bergruggetje verdwenen. Martijn heeft het inmiddels ook opgegeven en we gaan samen rustig verder omhoog. Op een gegeven moment is het genoeg geweest. Ik schat dat we tot ongeveer 4475 meter zijn gekomen.
Langzamerhand verandert het weer. Er steekt een gure wind op en er verschijnen wolken. Hoe zou het met de topgroep gaan?
Rond 13.00 uur zijn we terug in het dorp. We worden met applaus binnengehaald (en we hebben de top niet eens gehaald!). Ik voel me helemaal niet moe. Dan gaan we met een paar op souvenierjacht in het dorpje.
Tegen 14.00 uur komt de "topgroep" terug. Ze hebben het gehaald, maar het was wel heel zwaar. Vooral het laatste stuk moest er door een dikke laag sneeuw geploeterd worden. Onder de sneeuw lagen grote stenen wat het extra inspannend maakte. Maar ze hebben het gehaald: een hele prestatie om boven de 5000 m uit te komen. Het uitzicht was ontzettend mooi: aan alle kanten bergen. Maar de wolken kwamen snel opzetten en het was er nogal koud, waardoor ze maar kort bleven. Bij terugkomst nemen ze er een drankje op!
Helemaal onder aan deze pagina zie je nog twee foto's van de beklimming, maar door de koude hebben de camera's niet goed gewerkt. Dit zijn de beste beelden hiervan.
De zon schijnt nog fel, maar langzamerhand wordt het toch kouder en meer bewolkt. In de diningroom gaat de kachel weer aan en wordt het gelukkig iets warmer. We eten en daarna wil ik vroeg naar bed, maar raak aan de praat met een Nepalese onderzoeker. Hij bestudeert het sneeuwluipaard. Dat komt hier aan het eind van het dal nog wel voor, maar sporadisch. Ze hebben automatische camera's geïnstalleerd. Deze worden later teruggehaald. Ze hebben al wel sporen van dit zeldzame dier gezien.
Al om half negen kruip ik onder de wol, met het thermo-ondergoed en een gebreid mutsje tegen de kou en een pufje neusspray tegen de verstopping.
foto's van de beklimming
Vlak onder de top van de Tjerko Ri. Even een rustpauze. De zwarte randen zijn veroorzaakt door een langzaam bevriezende camera van Jan van Doorn.
Gehaald! De "topfoto" op 5033 m. Derde van links Jan van Doorn en rechts naast hem Ton v.d. Ven. De twee anderen zijn gidsen/dragers.