woensdag 4 mei 2005; dag 19
Vandaag een uitstapje naar Bakthapur. We hebben onze gids Baikuntha gevraagd dit voor ons te organiseren. En 's morgens om 9 uur staat het busje voor ons klaar om ons naar de voormalige koningsstad te brengen. In het verleden bestond Nepal uit vele koninkrijkjes en Bakthapur van één ervan de hoofdstad geweest.
De rit is weer enerverend: passeren en daarbij recht op je tegenligger af rijden en op het laatste moment gaan beide wagens iets aan de kant, zodat we langs elkaar heen scheren! Het gaat blijkbaar niet altijd goed en we zien een aangereden en omgevallen tuk-tuk (een soort driewieler met een dichte bak gebruikt voor het vervoer van mensen).
Als we daar moeten wachten, stopt naast een een grote "local bus" volgepropt met Nepalezen. Eén van de passagiers is zeker niet helemaal fit, want hij hangt met zijn hoofd buiten de bus en braakt naar hartelust. Gelukkig zijn onze raampjes dicht.
Bakthapur is een een mooie stad, rustiger dan Kathmandu. Maar de verkopers van souveniers zijn wel vasthoudender. Onze gids laat ons een aantal toeristische hoogtepunten zien en daarna mogen we vrij zelf wat rondsnuffelen.
Jan en ik gaan wat van de grote straten af en belanden zowaar in een huwelijksceremonie.
Om 12.30 uur barst er een tropische regenbui los. Het water kolkt door de straten naar het laagste punt. Rond 14.00 uur keren we terug naar Kathmandu. Daar begint het ook te regenen. We gaan met regenjack en bergschoenen de stad in: lekker wat rondstruinen. We eten weer met z'n allen en gaan nog even naar het jazz-café in Thamel.
Na zo'n dagje rondlopen en eigenlijk kopen wat je wil, voel je je toch wel decadent: wij zijn toch duidelijk de stinkend rijke westerlingen.