Reisverslag Afrika 2010
donderdag 22 juli 2010; dag 14; Kilimanjaro dag 4; Baranco
Camp – Barafu Camp
|
Baranco Camp
met rechts de beruchte
Baranco Wall |
|
IJs op de tent, behalve bij de ventilatie-opening. |
6.30, de
gebruikelijke morning call
door Victor met de hete thee. Oeps, heerlijk warm in de slaapzak, maar ijzig
erbuiten. Als we uit de tent kruipen, staat het ijs op het tentdoek. Echt koud
dus! We beginnen met het traditionele ontbijt: wentelteefjes, thee, toast en
allerlei beleg. Zo, nu kunnen we er weer tegen aan. En dat is nodig ook, want
deze dag begint pittig!
Meteen na
het ontbijt moeten we de gevreesde Baranco Wall
(of Breakfast Wall) beklimmen. Het is vanaf onze
positie een bijna loodrechte wand van ongeveer
|
|
|
Jan bezig met de beklimming van de Baranco Wall |
Filevorming op de Baranco Wall |
Drager op de Baranco Wall, handen in de zakken! |
|
Tussen Baranco Camp en Karanga Camp |
Maar we
moeten verder omhoog. Het is wel niet meer zo steil, maar ik stijg toch
gestaag. Dat gaat zo door tot
|
Eerst
afdalen in de vallei, dan
weer omhoog naar Karanga Camp |
Maar nu
kunnen we het Karanga Camp zien liggen! Daar
krijgen we een warme lunch. Bij een lezing in Nederland is ons verteld:
“Diegenen die deze klim vanuit de vallei naar Karanga Camp
zonder stoppen lopen, gaan de top van de Kilimanjaro halen.”. Kortom, de beuk erin! En na een kwartier zwoegen zijn de
50 hoogtemeters overbrugd en zien we onze dragers en kok in de weer met de
warme lunch.
|
|
Onze kok met de warme lunch |
De lunch met verse patat! |
Wat staat er
op het menu: ongelofelijk: vers gebakken patat! De gaspit staat in een rieten mand
tegen de straffe wind. Verder nog lekkere wortels, avocado, uien, paprika,
watermeloen, sinaasappel, mayonaise, ketchup, thee, koffie. Dat is echt een
verwennerij op deze hoogte. We laten het ons ook heerlijk smaken. De wolken
komen opzetten en we zitten in de klamme mist.
We hebben
gekozen voor de beklimming van Mt. Kilimanjaro
in 6 dagen. Ook mogelijk was geweest 7 dagen. In dat geval waren we
hier gestopt.
|
De geocache
gevonden |
Maar wij
gaan dus verder naar Barafu Camp. Geert en ik
gaan iets eerder weg. Er ligt namelijk een geocache (zie Geocaching; een soort schatzoeken met een GPS-apparaat)
op
|
Ons
reisdoel in zicht: de
top van Mt. Kilimanjaro |
Als we naar
boven kijken zien we de top van Mt. Kilimanjaro
steeds vaker door de wolkenflarden heen. Ja, daar staan we over 16 uur
boven op. Het lijkt nog heel ver en heel hoog. De wolken verdwijnen weer en
Mieke en ik gaan langzaam maar zeker verder. Het gaat echt voetje voor voetje
en de ademhaling is zwaar. Als je in één tempo blijft lopen gaat
het wel. Maar als je iets bijzonders doet (zoals een Mars eten of je neus
snuiten), ben je meteen buiten adem. Geldt dus ook voor een stuk dat steiler
is. Bij de steiler stukken (meer dan 25%) daalt onze snelheid tot ongeveer
één kilometer per uur.
Ook Barafu Camp is van verre te zien op een rotsrichel.
Nog even doorzetten dus. Na een laatste klimmetje van
|
Een klein deel van
Barafu Camp |
We gaan wat
rusten, want dit worden de twee zwaarste dagen van de hele vakantie.
Rond 18.00
gaan we eten. We zijn allemaal bezig met de uren die gaan komen. Godfrey komt weer bij ons en legt de gang van zaken bij de
beklimming van de top uit. Na het eten gaan we meteen “slapen”. De
wind rukt af en toe stevig aan onze tenten, die staan te klapperen. Ik slaap
weinig, misschien door de hoogte, misschien door de spanning van de komende
uren, misschien door het lawaai van de mensen om ons heen.
Om 23.00 uur
moeten we er uit: aankleden. Ik had alles al in volgorde klaargelegd, zodat ik
in de kou snel alles kon vinden:
Dan nog even
naar de WC. Dat is nu wel super onhandig met al die lagen textiel, maar het
lukt. En ik ga om 23.45 uur met Mieke, Jan, Geert, gids Godfrey,
dragers Victor en Sebastian de tocht naar de top beginnen.
|
|
Jan (rechts) en ik zijn er
klaar voor! |
Op pad om 23.45 |
mogelijk gemaakt door |
opgeslagen: 12-9-2011 20:11