Reisverslag Afrika 2010
zaterdag
17 juli 2010; dag 9, Meru dag 4
|
|
|
Klaar
voor de start, met op de achtergrond
de top van Mt. Meru |
|
|
|
Mieke met de
overheerlijke havermout |
Als je denkt
dat je na zo’n inspannende dag kunt uitslapen: helaas. Om 6.30 uur worden
we weer gewekt met warme thee op onze slaapkamer. Dan weer even opfrissen met
een bak warm water en op naar het ontbijt. Dit keer is er een ander soort
havermout: zonder de bekende hard stukje. Ik vind het gladde, roodachtige goedje
niet te eten. En zelfs een verstokte havermout-liefhebber als Jan laat deze
ronde aan zich voorbij gaan.
Dan gaan we
rond 8.00 uur weer op pad. We nemen nu de lange afdaling. Die zou meer
wild opleveren. Dit keer lopen we alleen met ons eigen ploegje, gids Godfrey en
de gewapende ranger. De dragers nemen de korte afdaling.
De afdaling
begint met … een stijging van
|
|
|
|
Buffels |
Colobus
aap |
Onze eerste
ontmoeting is met een groep buffels. Daarna zien we nog van alles:
- Colobus apen (best wel
groot; met lange haren zwart met wit)
- een hele troep bavianen
(wel 100), die langzaam een heuvel over trekken.
- allerlei vogels.
|
|
|
Met
z’n allen onder de Sacred Figtree |
|
|
|
Onderweg tussen
Miriakamba hut en Momela Gate |
Het is een
mooie afdaling door het oerwoud. We komen langs riviertjes en open vlaktes. En
ook passeren we de Sacred Figtree. Het is een enorme vijgenboom, die een
soort poort vormt. Even een fotomoment.
Dan
arriveren we weer in de “bewoonde wereld”: we komen bij
Momela Gate aan. En daar is het meteen weer een drukte van belang. Groepen
toeristen wachten om naar boven te kunnen. Wij wachten ook in een overdekt
hokje op onze gids Godfrey, die de certificaten haalt. Deze worden afgegeven
aan degenen die de top gehaald hebben. Allemaal dus!
|
|
|
klik op een certificaat voor een vergroting |
Gisteravond
hebben het geld voor de dragers in porties verdeeld. In Nederland hadden we op internet
opgezocht hoeveel dat ongeveer zou moeten zijn. Nu delen we de fooien uit. Het
is een belangrijk onderdeel van hun inkomen. Het trekkingbureau betaalt ze een
bepaald loon, maar de fooien zijn zeer belangrijk voor hen.
Na een
tijdje gaan we naar onze bus, die ons weer terug zal brengen naar Arusha. De
stemming is opperbest. Het eerste deel van de busrit gaat over hobbelige,
onverharde wegen. Overal is bedrijvigheid langs de weg. Vrouwen met stapeltjes
groenten en fruit, kleine shopjes waar van alles verhandeld wordt etc. De gids
vraagt op een gegeven moment of we de fooien goed verdeeld hebben. Ik snap het
niet helemaal. Hij vertelt dat we de dragers, die mee gingen naar de top
evenveel gegeven hebben als de anderen. Ook de kok kreeg hetzelfde als de
dragers. En dat is blijkbaar niet gebruikelijk. We lappen nog even wat geld bij
elkaar. Een wat lastige situatie.
|
|
|
Outpost Lodge
in Arusha |
De rit gaat
verder over verharde wegen richting Arusha. Af en toe stapt er een drager uit
als we blijkbaar vlak bij zijn eindbestemming zijn. En dan draaien we het
kleine pleintje van de OutposT Lodge op. En wie wacht ons daar op? Desiree
staat met een big smile om ons te feliciteren met de behaalde prestatie. We strijken
neer naast het zwembad en willen cappuccino bestellen. Over dit moment hebben
we het tijdens de trekking veel over gehad: we zien er erg naar uit! Maar
helaas … er is een elektriciteitsstoring. Dus geen capu. Maar een
heerlijk gekoeld frisje is ook niet te versmaden.
Vanaf Mt.
Meru hebben we Desiree een massage laten regelen. Daarvoor moeten we naar een
andere lodge. Maar we zijn wat vertraagd. We gaan het niet halen. We laten de
receptie bellen dat we later komen. We gaan eerst heerlijk douchen (we zitten
in andere kamers, en de douchestraal is beduidend minder dan tijdens ons eerste
verblijf; maar het blijft heerlijk om je onder het lauwwarme water op te
frissen) en dan met een taxi naar de andere lodge. Deze ligt aan een behoorlijk
achterafstraatje. Hierin is het echte Afrikaanse leven zichtbaar. Op een
gegeven moment moeten we een noodstop maken voor een baby die de weg
overkruipt. De andere lodge is groot en heeft een gigantisch zwembad. We vinden
het allemaal wat stijfjes. Jan had geen zin in de massage en is thuis gebleven.
Van ons drieën gaat er één onder de bekwame handen van de
masseuse Rhoda en de anderen genieten van een drankje langs het zwembad. De
stijve spieren worden flink onder handen genomen. Soms pijnlijk, maar toch heerlijk.
Dan gaan we weer
terug naar onze eigen lodge. Weer door het straatje. Ja, dan moet je toch wel
even nadenken: wij laten ons een half uur masseren voor $ 20 en de mensen hier
…
|
|
|
De acrobaten in
Outpost Lodge |
We eten
lekker in Outpost Lodge en krijgen weer een optreden van de acrobaten. Het is
dezelfde show als al eerder. Aya … Africa.
Dan gaan we
slapen en genieten van de heerlijke bedden.
|
mogelijk gemaakt door |
|
|
opgeslagen:
10-4-2011 22:21